LEPOTA ŽENE U MAGIČNOM KRUGU LIKOVNIH INSPIRACIJA

           
                                           Balerina, rad vajara Zorana Ivanovića

ZORAN M. MANDIĆ

LEPOTA ŽENE U MAGIČNOM KRUGU LIKOVNIH INSPIRACIJA

            Ideja ove međunarodne izložbe tematski je fokusirana na fascinantan, u oku istorije umetnosti, razvoj akta lepote lika figure ženskog tela. Ona je posvećena izazovima aktera u svetu savremenih likovnih i vajarskih inspiracija, diljem Srbije i Evrope, u kojima je motiv kulta lepote žene orkestriran i kroz imaginiranje predstava «ravnoteže kontrasta» harmonije i proporcije linija i odraza njenog lica i tela. I to sa upotrebom iskustava kojima su se služili brojni slikari i vajari od Mikelanđela, Leonarda, Renbranta, Botičelia i Rubensa do Dalia, Pikasa i Goje. U magičnom krugu tih inspiracija dominira akt kao uređena tematska celina sa željom da se sačuva govor ženskog tela, kao iskra saznanja proizašla iz simboluičkih ukrštaja svesti i podsvesti odabranih učesnika ove izložbe, a sve to u ravni njihovih autorskih idealizacija mnogih različitih zančenja u polju diskutabilnih samorazumevanja i odnosa spram bića uopšte.Ali, sa pozicije posmatračevog oka, mora se priznati da u istoriji umetnosti, kao i u istorijama poezije, filozofije i muzike, ne postoji šema za apsolutno radovanje javu neponovljivosti inspiracije, ako se zna da se, samo, iz različitih duševnih stanja razvija hod impresija i ekspresija duha. Otuda i “rad” krvih ogledala preko kojih slikari i vajari plasiraaju svoje predstave o ženi kao ključnom fenomenu za čijom istinom, poput senki, jezde mnoga izmicanja, varke i prividi, a sve to u dodirima sa oduševljenjima i razočarenjima, koja donose misli o ženi kao, neizbežnom «korektoru» smisla života i bitisanja, a koja ontološki, takođe, prolazi kroz neprovidne slojeve čežnje, ushita, bola i patnje.U beskonačnom svetu žene egzistira spoljna lepota, kao sila koja imaginira pomenutu «ravnotežu kontrasta» harmonije, proporcija i poza njenog tela. Međutim, dosezanje i dopiranje do te lepote nošeno je sudarima  višesmernosti i višesmislenosti, koje u krilu izlomljene perspektive zahtevaju i ozbiljna misaona putovanja u prosecima poetičkih utemeljenja. I u izborima tehnika za njihova stvaralačka ospoljavanja.

            Na radovima ove izložbe mogu se očitati strepnje is trahovi koliko je moderan slikar u opasnoj blizini svojih modela i koliko je nemoćan da, do kraja, svoju istinu, u kreativnom poimanju opsesije ženskim telom, domisli i izdigne iznad spleta drugih ulančanih posebnih ideja, odnosno, da superiorno među njima lično konkretizovanu zamisao povuče na svoju stranu i s njom vrednosno pokori ostale. Zbog toga je ženski akt, kao tematska celina u slikarstvu i vajarstvu, oduvek plenio izazovima muka sa: strategijama, crtežom, bojama, formama i kompozicionim i kombinatoričkim aranžmanima. Ali, sagledavajući konkretne doprinose autora radova ove izložbe, može se zauzeti kritički stav, da, po njima, akt, iz svoje tematsko-žanorvske pozcije, u afirmacijiji kulta lepote žene, itekako, doprinosi sažimanju integralne slike o ženi, kao ključnom kategoričkom imperativuu u antropološkom svetu senzacija i različitosti, koje se na emocionalnim i vizuelnim posedima čovekovog života neprestano dopunjuju, suprostavljaju i potiru. Neki od ovi aktova ostaće upamćeni po orginalnosti ideja njihovih autora.                       

U Somboru, februara 2013. god.