IN MEMORIAM prof. dr sci. DOBRIVOJE ZEČEVIĆ (1935-2010)

ODLAZAK prof. dr sci. DOBRIVOJA ZEČEVIĆA

            U petak 23. aprila 2010. godine prestalo je zauvek da kuca srce. prof. dr. sci.. DOBRIVOJA ZEČEVIĆA (1935, Kaznović, opština Rašaka – 2010. Novi Sad, sahranjen na groblju u Sremskoj Kamenici). Odlazak ljudi: intelektualnog, naučnog i književnog kova, kakav je krasio vispreni i nadprosečni karakter njegove pojave u poljima srpske medicine i nauke, predstavlja veliki gubitak za njegovu: Srbiju, Rašku, Sremsku Kamenicu i Novi Sad, kojima je nesebično dao nemerljivi lični i društveni doprinos. Prof. dr. Začević ostaće u velikoj i dragoj uspomeni svima koji su ga znali i imali privilegiju da sa njim sarđuju i druže se. Za njegovo ime, redovnog profesora Medicinskog fakulteta u Novom Sadu i načelnika Odelenja za srčane mane Instituta za kardiovaskularne bolesti u Sremskoj Kamenici, vezan je primer i uloga vanserijskog: kardiologa, dijagnostičara i humaniste. Na talasu tih atributa ostaće upamćen i kao osnivač Kardiološke sekcije Društva lekara Vojvodine na čijem se čelu, kao predsednik, nalazio četiri godine. U nisku tih uspomena spada i podatak da je prof. dr. Zečević objavio preko 200 stučnih i naučnih radova u domaćim i stranim medicinskim časpisima i publikacijama i u domaćim udžbenicima interne medicine i kardiologije.  Njegovo kapitalno delo Plućna hipertenzija, sa svoja tri izdanja, prihvaćeno je i odobreno kao dodatni udžbenik za studente i postdiplomce na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu. U analima medicinske nauke poznat je podatak da je, kao istaknuti srpski kardiolog, koji je govorio engleski i služio se ruskim jezikom, citiran u stranoj literaturi 29 puta. Dr. prof. Zečević je bio i član Društva književnika Vojvodine. Iza sebe je, kao pisac, ostavio impozantan opus od dvadesetak knjiga: aforističkog, satiričkog, proznog, pesničkog i dramskog karaktera. Iz kolekcije književnih naslova ističu se trilogija: Divan je Novi Sad, dvoknjižje Golobosi kroz trnje i knjiga Uzvišene Srpkinje. Pored Oktobarske nagrade grada Novog Sada, koju je kao kariolog dobio 1986. godine nosilac je i književne Nagrade Akademije Ivo Andrić, koja mu je 2008. godine dodeljena za životno delo i veliki doprinos srpskoj satiri. Poslednjih godina života prof.dr. Zečević je u Čeneju, kraj Novog Sada, podigao čuveni Pesnički salaš na kome su se okupljali i družili mnogi savremeni srpski i vojvođanski pisci i ljubitelji književnosti. Otišao je, nakon kraće bolesti, od koje je mnoge pacijente uspešno lečio i spašavao im živote svojim veliki kardiološkim znanjem, dijagnostičkim iskustvom i umećem lečenja kardiovaskularnih bolesti – tiho i diskretno, onako kako je živeo i gradio veliki autoritet poziva lekara, naučnika, pisca i humaniste. Neka mu je večna slava i pomen. I neka ga u miru i slavi hrišćanskog spomenara večnosti čuva njegov i raški Arhangel Pavle, zajedno sa nama koji smo ga iskreno: voleli, poštovali i čitali.

                                                                                              ZORAN M. MANDIĆ