ISCRTAVANJE APSTRAKTNOG LICA SVETA

ZORAN M. MANDIĆ

ISCRTAVANJE APSTRAKTNOG LICA SVETA

Da je istina o postojanju govorne i rukopisne muke sa rečima jednaka u intezivnosti  onoj s kojom se slikar hvata u koštac sa nepredvidivom gramatikom linija, svedoče, i to veoma plastično sugestije sa crteža VLADE NJARADIA. Slikara okrenutog kompleksnom dijalogu, koji se na njegovim pak-papirnatim i drugim radovima odvija i teče između dinamičnih varijacija grafičkog dizajna i nezaobilaznog mita i uloge fotografije, ma gde i ma koliko pomislili, kako su je slikari sebično potisnuli daleko od svojih naslona i štafelaja. Rasplinut među pasusima komentara nevidljivih slika sveta, na kojima dominiraju neobični apstraktni pejsaži njegove prirode utisnute u scenografske opise mašina i rampi, NJARADI ne propušta, da kvadrate i druge geometrijske slike i figure, simbolički izoštri jezikom linije. I njenog, u metafori, ritamskog performansa. Naglašavajući putanje, skladove i saglasja, njihove pulsirajuće izražajnosti, kombinatoričkom upotrebom različitih tehničkih pomagala. Kako tradicionalnog traga olovke, tako i opastelisanih, ili tušem, obeleženih rezova, koji na njegovim crtežima osamostaljuju: šavove, kopče i baj-pasove, na prelazu iz jedne u drugu asocijativnu celinu. Kompoziciono i geometrijski -  bošovski sažetu.

            A, kada smo, već, kod muke s likovnim pisanjem, koja se tradicionalno, i to naročito u postmodernoj eri, ospoljava na granici oštro suprostavljenih razlika između,već viđenog i apstraktnog lica sveta, onda bi bio greh ne istaći probleme tzv. napaćene slika, koja se, poput ringišpila, vrti u začaranom krugu akademskog crteža i njegovih propozicija. Za verovati je da Njaradi nastoji da zidove te lavirintne začaranosti probuši, na svojim crtežima, otvaranjem njenih vrata i prozora. Na njima. A, iza kojih je, opet svet sa: simbolima, fikcijama, mitovima, pričama i biblijama svoje (ne)stvarnosti. I, inventara njene sobe. Svet uzleta i padova u memorisanju i opisima vizije. U kojima slikari prednjače i kada se muče sa: istorijama, tehnologijama, propodeutikama i breviarima umetnosti. Ali je, i zavodnički, kao Njaradi, prevazilace svojim skicama sveta. Na kojima taj isti svet opstojava u likovnim metaforma i anamorfozama. Svet Raja, Čistilišta i Pakla. Sa analizama i sintezama među koje je sa antitezama sa svojih crteža ušao Njaradi. Ne obazirući se na ukusnost likvidnosti linijskog aranžmana u docrtavanju nedocrtanog, i bojenju neobojenog, tela slike - dušom rukopisa. I izvora energije njenih imaginacija. I njihovih epifanija...